Parafia św. Bartłomieja Apostoła w Czernikowie Oficjalna strona Parafii w Czernikowie

Rozważanie na III Niedzielę Wielkiego Postu 03.03

Słowa Ewangelii według Świętego Jana

Zbliżała się pora Paschy żydowskiej i Jezus przybył do Jerozolimy. W świątyni zastał siedzących za stołami bankierów oraz tych, którzy sprzedawali woły, baranki i gołębie. Wówczas, sporządziwszy sobie bicz ze sznurów, powypędzał wszystkich ze świątyni, także baranki i woły, porozrzucał monety bankierów, a stoły powywracał. Do tych zaś, którzy sprzedawali gołębie, rzekł: «Zabierzcie to stąd i z domu mego Ojca nie róbcie targowiska!» Uczniowie Jego przypomnieli sobie, że napisano: «Gorliwość o dom Twój pochłonie Mnie».

W odpowiedzi zaś na to Żydzi rzekli do Niego: «Jakim znakiem wykażesz się wobec nas, skoro takie rzeczy czynisz?» Jezus dał im taką odpowiedź: «Zburzcie tę świątynię, a Ja w trzy dni wzniosę ją na nowo».

Powiedzieli do Niego Żydzi: «Czterdzieści sześć lat budowano tę świątynię, a Ty ją wzniesiesz w przeciągu trzech dni?»

On zaś mówił o świątyni swego ciała. Gdy zmartwychwstał, przypomnieli sobie uczniowie Jego, że to powiedział, i uwierzyli Pismu i słowu, które wyrzekł Jezus.

Kiedy zaś przebywał w Jerozolimie w czasie Paschy, w dniu świątecznym, wielu uwierzyło w Jego imię, widząc znaki, które czynił. Jezus natomiast nie zawierzał im samego siebie, bo wszystkich znał i nie potrzebował niczyjego świadectwa o człowieku. Sam bowiem wiedział, co jest w człowieku.

Oto słowo Pańskie

Człowiek stworzony na obraz i podobieństwo Boga, wiedział kim jest, że jego życie od Boga wyszło i do Boga należy. Po upadku człowieka w raju ta harmonia została zaburzona. Słowa Dekalogu to prawo, a jednocześnie dar miłości, by człowiekowi uwikłanemu w grzech pomóc odnaleźć właściwą drogę. Przymierze Boga z człowiekiem to Przymierze pełne miłości – Bóg mówi o sobie, że to On jest Bogiem jedynym i „Bogiem zazdrosnym”, który pragnie wzajemności. W skali wartości ma dominować miłość Boga całym, niepodzielnym sercem, gdyż przy Nim człowiek odnajduje pokój, równowagę i pełnię. Grzech odłącza od drogowskazów Boga, dlatego człowiek potrzebuje wrócić na drogę Chrystusa, który zmierza do Jerozolimy.

Jezus na święto Paschy udaje się do świątyni jerozolimskiej. Świątynia była dla Żydów punktem centralnym życia religijnego, domem Bożym – miejscem, w którym On sam daje się poznać, poucza swój lud i odbiera od niego cześć. W Ewangelii Jezus wypędza tych, którzy zaopatrywali pielgrzymów w zwierzęta ofiarne oraz w walutę. Nazywa świątynię domem Ojca. To On jest Synem Boga i relacja do Ojca uprawnia Go do tego szokującego czynu, który zakłóca spokój i kultyczny interes. Symbolicznie ogłasza nadchodzące zmiany w sposobie oddawania czci Bogu.

Nie Jezus jest tym, który burzy świątynię, ale odpowiedzialni są ci, którzy czynią z niej targowisko. Odrzucenie i ukrzyżowanie Jezusa oznacza kres świątyni – jej czas przeminął. Pojawia się nowy kult w świątyni zbudowanej nie przez ludzi. Tą świątynią jest Jego Ciało, Sakrament Ciała i Krwi. Ukrzyżowanie jest zburzeniem starego porządku, a Zmartwychwstanie rozpoczyna nowy sposób oddawania czci Bogu „w Duchu i prawdzie”. Chrystus jest nową Świątynią. Objawia siebie jako centrum liturgii i kultu; sercem Nowego Przymierza jest Eucharystia, jedyna ofiara Chrystusa na krzyżu, uobecniana w sposób sakramentalny. Wcielone Słowo jest nowym sposobem zamieszkania Boga w świecie.

Krzyż Chrystusa i Zmartwychwstanie to znak, którego oczekują Żydzi, a który jest głupstwem i zgorszeniem. W dniu Zmartwychwstania zostanie objawiona i otworzona owa nowa świątynia. Chrystus po to umiera na krzyżu, by każdemu człowiekowi uświadomić, że jest świątynią, w której ma mieszkać Bóg, a Krzyż jest bramą otwierającą nam życie wieczne.