Parafia św. Bartłomieja Apostoła w Czernikowie Oficjalna strona Parafii w Czernikowie

Rozważanie na Uroczystość Niepokalanego Poczęcia NMP (II Niedziela Adwentu) 08.12

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza

Bóg posłał anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja.
Wszedłszy do Niej, anioł rzekł: «Bądź pozdrowiona, łaski pełna, Pan z Tobą, błogosławiona jesteś między niewiastami». Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co by miało znaczyć to pozdrowienie.
Lecz anioł rzekł do Niej: «Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i zostanie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca».
Na to Maryja rzekła do anioła: «Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?»
Anioł Jej odpowiedział: «Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego okryje Cię cieniem. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym. A oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu ta, którą miano za niepłodną. Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego».
Na to rzekła Maryja: «Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według słowa twego».
Wtedy odszedł od Niej anioł.

Oto Słowo Pańskie

Drodzy Siostry i Bracia,

w dzisiejszej scenie zwiastowania Maryi, która przypada w Uroczystość Niepokalanego Poczęcia NMP (w tym roku II niedziela adwentu), możemy dostrzec opis kluczowej, w zbawczym planie człowieka, zgody Maryi, aby „ocieniona” Duchem Świętym porodziła Bożego Syna, któremu nada imię Emmanuel – „Bóg z nami”.

Maryja wyrażą swoją zgodę, ponieważ jest „pełna łaski”, jest niepokalanie poczęta – czyli wolna całkowicie od zmazy grzechu pierworodnego. Doskonale zna historie Izraela, dzięki czemu, to co zechciał jej zakomunikować Bóg przez pośrednictwo Archanioła Gabriela, jest dla niej zrozumiałe. Warunkiem takiej zgody i zrozumienia jest jej zdolność słuchania, z której wypływa fakt usłyszenia słów Boskiego Posłańca, otwarcia się na jego obecność i orędzie.

O słuchaniu i milczeniu niezbędnym do tego, by słuchać Boga wypowiada się św. Jan od Krzyża: „Jedno słowo wypowiedział Ojciec, którym był Jego Syn, i wypowiada je nieustannie w wiecznym milczeniu, i w milczeniu powinno być słuchane przez duszę”.

Tak jak można „zagadać” drugiego człowieka, tak można „zagadać” także i samego Boga. Zarówno w jednej i jak i drugiej relacji, niezbędne i ważne jest milczenie, umożliwiające wypowiedzenie się drugiej osoby.

Milczenie – wolność przypomina zatem naszą ludzką zdolność umożliwiającą drugiej osobie za-istnienie w naszym życiu, w naszej historii, w naszej obecności – spotkaniu. Możliwa jest ono tylko dzięki wolności, panowaniu nad sobą, „bycia panem siebie”, tylko ktoś taki stwarza w sobie i wokół siebie przestrzeń dla bliźnich. Chodzi o całą naszą osobę, nasz sposób bycia i życia.

To, co w osobie Maryi było jednością, dzięki jej byciu „pełnią łaski” i wyrażonym „fiat”, w nas jest procesem trwającym całe życie; nasza wolność jest wciąż niedoskonała, „do zrobienia”, dopóki żyjemy.

x. PS