Parafia św. Bartłomieja Apostoła w Czernikowie Oficjalna strona Parafii w Czernikowie

Drodzy Bracia i Siostry, chrześcijanie!

Cóż jest złego w byciu zaradnym i przedsiębiorczym? Czy winą jest posiadanie zmysłu praktycznego, przewidującego umysłu, który pozwala na pomnażanie majątku i inwestowanie z zyskiem? Z pewnością nie! Bóg dał nam rozum po to, byśmy z niego korzystali i robili jak najlepszy użytek.

Jezus w swojej opowieści nie krytykuje bogactwa ani zaradności. Zadaje jednak zasadnicze pytanie, które wyjaśnia sens winy bogacza: komu przypadnie to, co przygotowałeś? Czy w całej swojej aktywności pomyślałeś chociaż przez chwilę o kimś innym, niż tylko o sobie? To właśnie taka postawa nazywa się chciwością.  Jezus mówi mocno – ona jest po prostu głupotą, gdyż odrywa nas od rzeczywistości, a wprowadza w świat, którego nie ma. Nie ma wiecznego trwania na tej ziemi, nie ma na niej nieskończonych zasobów, nie ma „świętego spokoju” i permanentnego odpoczynku z jednego prostego powodu – nie żyjemy tu sami. Są inni ludzie ze swoją wolnością, która może niejednokrotnie wchodzić w kolizję z tą naszą, lub domagać się od nas bycia odpowiedzialnymi także za tych, którzy żyją obok nas.

Przypowieść zawarta w dzisiejszej Ewangelii wzywa również do zadania sobie pytania, co jest dla mnie najważniejsze, jakim sprawom poświęcam najwięcej uwagi.

Pewnemu zamożnemu człowiekowi dobrze obrodziło pole. I rozważał w sobie: „Co tu począć? Nie mam gdzie pomieścić moich zbiorów”.

Życie tak, jak zamożnego człowieka z Ewangelii, zmusza nas do planowania, myślenia o przyszłości. Zastanawiamy się, co będziemy robić dzisiaj, jutro, za tydzień, w przyszłym miesiącu… Często koncentrujemy się jednak tylko na rzeczach materialnych. Praca, kariera, troska o byt, codzienne sprawy tak bardzo nas pochłaniają, że zapominamy, iż życie na ziemi kiedyś przeminie, a naszym przeznaczeniem i prawdziwą ojczyzną jest Niebo. Nikt z nas nie potrafi jednak wszystkiego zaplanować. Każdy dzień, każda godzina przynosi nowe niespodzianki. Dzisiejsze słowa Ewangelii mają na nas zadziałać otrzeźwiająco. „Jeszcze tej nocy zażądają twojej duszy od ciebie; komu więc przypadnie to, co przygotowałeś?” Co będzie, jeśli Pan Bóg wezwie mnie dziś do siebie? Z czym stanę przed majestatem Bożym? Co zgromadziłam przez całe życie? Jakie bogactwa przyniosę? Czy będą to perły modlitwy, diamenty miłości Boga i drugiego człowieka, złoto dobroci i życzliwości, naręcza dobrych uczynków? Oby nie okazało się, że jedynym moim skarbem będą: słoma troski o rzeczy materialne, plewy pieniędzy, chwasty chciwości i zazdrości oraz niedopałki ziemskiej sławy i kariery. Nie zatrzymujmy się na tym, co doczesne. Każdego dnia podnośmy nasze oczy i szukajmy „tego, co w górze, gdzie przebywa Chrystus, zasiadający po prawicy Boga.” Tylko On jest prawdziwym Bogactwem i może zaspokoić wszystkie nasze potrzeby i pragnienia.

Bogatym nie jest ten, kto wiele posiada, lecz ten, kto wiele daje. Tak wzbogacamy się przed Bogiem, stając się do Niego podobnymi. On bowiem daje nam wszystko zupełnie bezinteresownie – tylko dlatego, że jesteśmy Jego synami i córkami, zawsze i wszędzie, niezależnie od tego, czy słuchamy Jego głosu, czy też nie. On zawsze będzie cierpliwie wyczekiwał na naszą odpowiedź.

Wasz Ks. Proboszcz
Ks. kan. dr hab. Krzysztof Graczyk