Parafia św. Bartłomieja Apostoła w Czernikowie Oficjalna strona Parafii w Czernikowie

Rozważanie na XXXI Niedzielę Zwykłą 05.11

Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza

Jezus przemówił do tłumów i do swych uczniów tymi słowami: «Na katedrze Mojżesza zasiedli uczeni w Piśmie i faryzeusze. Czyńcie więc i zachowujcie wszystko, co wam polecą, lecz uczynków ich nie naśladujcie. Mówią bowiem, ale sami nie czynią. Wiążą ciężary wielkie i nie do uniesienia i kładą je ludziom na ramiona, lecz sami palcem ruszyć ich nie chcą.

Wszystkie swe uczynki spełniają w tym celu, żeby się ludziom pokazać. Rozszerzają swoje filakterie i wydłużają frędzle u płaszczów. Lubią zaszczytne miejsca na ucztach i pierwsze krzesła w synagogach. Chcą, by ich pozdrawiano na rynkach i żeby ludzie nazywali ich Rabbi. A wy nie pozwalajcie nazywać się Rabbi, albowiem jeden jest wasz Nauczyciel, a wy wszyscy jesteście braćmi. Nikogo też na ziemi nie nazywajcie waszym ojcem; jeden bowiem jest Ojciec wasz, Ten w niebie. Nie chciejcie również, żeby was nazywano mistrzami, bo jeden jest tylko wasz Mistrz, Chrystus.

Największy z was niech będzie waszym sługą. Kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony».

Oto słowo Pańskie

W słowach wypowiedzianych do faryzeuszy i uczonych w Piśmie Pan Jezus ukazuje dwa obrazy uczniów: pierwszy karykaturalny, drugi - prawdziwy. Karykaturę ucznia Jezusa obrazują słowa krytyki wobec faryzeuszy. Jezus zarzuca im niekonsekwencję, hipokryzję, brak równowagi między czynami a sercem, oddzielanie sfery zewnętrznej od wewnętrznej, oddzielenie serca od moralności i prawa. Faryzeusze składają Bogu ofiary, zachowują prawo, a pomijają istotę - sprawiedliwość, miłosierdzie i miłość. Zarzuca im ponadto głębokie rozdarcie między słowami a działaniem i stosowanie podwójnej miary. Wobec innych są surowi, natomiast wobec siebie pobłażliwi; stosują ułatwienia. Są dobrymi nauczycielami, ale złymi przykładami. Jezus nie podważa autorytetu uczonych w Piśmie, nie zachęca do nieposłuszeństwa. Piętnuje jedynie nauczanie, któremu nie towarzyszy odpowiednia praktyka.

Innym grzechem faryzeuszy a może i nas, jest poszukiwanie własnej chwały, próżność i niezdrowe ambicje. Lubią pierwsze miejsca w synagogach i pozdrowienia na ulicach. Chcą, by ich tytułowano. Pragną prestiżu i sukcesu. Spełniają swoje uczynki, aby się ludziom podobać. Filakterie były skórzanymi szkatułkami, zawierającymi najważniejsze fragmenty Biblii. Faryzeusze nosili je przez cały dzień na czole i na lewym ramieniu, a nawet powiększali, aby były widoczne dla innych. Filakterie miały znaczenie symboliczne, pozwalały mieć zawsze przed oczyma Prawo Boże. Tymczasem tego brakowało faryzeuszom, oczekiwali ludzkiej chwały i osobistych korzyści.

Na tle faryzeuszy Jezus ukazuje obraz prawdziwego ucznia. Jest nią osoba, która nie skupia uwagi na sobie, ale kieruje ją dalej, na jedynego Mistrza. Uczeń Jezusa jest w cieniu, nie na pierwszym planie; nie mówi swoich słów ani nie szuka swojej chwały. Uznaje, że wszyscy są równi i w pokorze innym służy. Słowa Jezusa są rachunkiem sumienia dla każdego chrześcijanina. Zastanówmy się: jakie są prawdziwe motywacje mojej wiary i religijności? Czy szukam chwały Bożej? Czy jestem wymagający wobec siebie czy tylko wobec innych? Czy za moimi słowami idą czyny? (x.S)