Parafia św. Bartłomieja Apostoła w Czernikowie Oficjalna strona Parafii w Czernikowie

Drodzy Bracia i Siostry, chrześcijanie!

Świat potrzebuje wiarygodnych świadków Bożej sprawy, nawet jeśli powierzchownie wydaje się mówić o czymś innym. Doskonale tę prawdę rozumiał Mistrz z Nazaretu. Na samym początku uczniowie przebywali z Jezusem, poznawali Jego naukę. Jednak aby stać się apostołami w Kościele, uczniowie potrzebowali doświadczenia i praktyki. Pan Jezus chce przemienić ich z uczniów słuchających w apostołów. To pierwsze rozesłanie uczniów i wskazówki, jakich im wtedy Jezus udzielił, są dla nas niezwykle istotne, bo i my w naszym chrześcijaństwie, nie możemy poprzestać na roli biernego słuchacza.

Pierwsze i fundamentalne jest to, że za osobą posłaną stoi Jezus w roli posyłającego. Jezus powołał do swojej misji uczniów, którzy nie tylko za Nim chodzili i słuchali Go od jakiegoś czasu, ale też mieli z Nim ugruntowaną więź. Nie można być posłanym do ludzi od Jezusa, jeśli się Jezusa nie kocha. Uczniowie udawali się w drogę po dwóch, bo mieli być dla słuchaczy wiarygodnymi świadkami. Misja głoszenia nauki Jezusa również potrzebuje uwiarygodnienia, zarówno wtedy, na początku, jak i teraz, potrzebuje świadków.

„Przykazał im, żeby nic z sobą nie brali na drogę prócz laski: ani chleba, ani torby, ani pieniędzy w trzosie.” Prócz laski mieli mieć sandały na nogach, ale już bez zapasowej odzieży. Dziwne, szczegółowe instrukcje. O czym świadczy zalecenie, aby nie zabierać chleba, torby, pieniędzy, drugiej sukni? O potrzebie rezygnacji z zabezpieczeń, bo one mają właściwość obciążania i ograniczania człowieka. Udając się w drogę bez środków do życia, trzeba zaufać Opatrzności i trzeba być otwartym na ludzi i sytuacje po drodze. Z drugiej strony o czym świadczy polecenie zabrania laski i sandałów? Zapewne o tym, że droga może być długa i uciążliwa. Niemożliwa do pokonania boso i bez laski. Chodzi więc o taką gotowość, która pozwoli podjąć każdą drogę, którą Jezus wyznaczy. Chodzi o determinację w wypełnieniu misji.

Gotowość i determinacja to jednak nie to samo, co nastawienie na sukces. Głoszący musi być przygotowany na porażkę, bo tylko w ten sposób pozostawia wolność osobie do której się zwraca. Każdy ma prawo w wolności przyjąć lub odrzucić głoszącego razem z przesłaniem, które on niesie, i razem z Tym kto stoi za posłańcem. Każdy pozostaje odpowiedzialny za swoje własne wybory, a posłaniec winien jedynie uświadamiać jakie są ich konsekwencje. Czy rola apostoła-posłanego jest łatwa, czy trudna; czy jest właściwa dla wszystkich, czy dedykowana tylko nielicznym? Może być łatwa, gdy zostaną spełnione wszystkie ewangeliczne do niej wskazówki. Będzie wtedy owocować znakami Bożych potwierdzeń: nawróceniami, uzdrowieniami, uwolnieniami. I wszystkich nas w Kościele Pan Bóg powołuje i posyła – każdego we właściwy dla niego sposób. Ewangeliczny przykład jest wyzwaniem dla rodziców, nauczycieli, wychowawców, katechetów i duszpasterzy. Wszyscy bowiem musimy uczyć się „bycia z Jezusem” i współdziałania dla dobra Kościoła.

Wasz Ks. Proboszcz
Ks. kan. dr hab. Krzysztof Graczyk