Parafia św. Bartłomieja Apostoła w Czernikowie Oficjalna strona Parafii w Czernikowie

Rozważanie na VIII Niedzielę Zwykłą 02.03

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza

Jezus opowiedział uczniom przypowieść:
«Czy może niewidomy prowadzić niewidomego? Czy nie wpadną w dół obydwaj? Uczeń nie przewyższa nauczyciela. Lecz każdy, dopiero w pełni wykształcony, będzie jak jego nauczyciel. Czemu to widzisz drzazgę w oku swego brata, a nie dostrzegasz belki we własnym oku? Jak możesz mówić swemu bratu: „Bracie, pozwól, że usunę drzazgę, która jest w twoim oku”, podczas gdy sam belki w swoim oku nie widzisz? Obłudniku, usuń najpierw belkę ze swego oka, a wtedy przejrzysz, ażeby usunąć drzazgę z oka brata swego. Nie ma drzewa dobrego, które by wydawało zły owoc, ani też drzewa złego, które by dobry owoc wydawało. Po własnym owocu bowiem poznaje się każde drzewo; nie zrywa się fig z ciernia, ani z krzaka jeżyny nie zbiera się winogron. Dobry człowiek z dobrego skarbca swego serca wydobywa dobro, a zły człowiek ze złego skarbca wydobywa zło. Bo z obfitości serca mówią jego usta».

Oto słowo Pańskie

Siostry i Bracia!

Autentyczna mądrość domaga się od każdego wierzącego, aby spoglądał ku ostatecznej mecie, ku której biegną wszystkie jego dni. Metą tą jest nieśmiertelność, życie z Bogiem na wieki w Jego Królestwie. Żeby człowiek mógł kiedyś wydać pełen radości okrzyk, trzeba najpierw przejść przez bramę śmierci, a jeszcze wcześniej - trzeba, aby chrześcijanie byli „wytrwali i niezachwiani”, byli zawsze ofiarnie zajęci dziełem Pańskim.

Czym jest owo dzieło Pańskie, o którym w swoim liście do mieszkańców Koryntu pisze Apostoł Narodów – św. Paweł, wzywając ich do tego, aby się jemu ofiarnie oddali? Napomnienia Chrystusa zawarte w Ewangelii Łukaszowej, a także wskazania z Mądrości Syracha, mówią, że dziełem tym jest mądrość serca, która powinna wpływać na nasze codzienne postępowanie zarówno wobec siebie, jak i wobec drugiego człowieka. Chodzi zatem o to, aby w zdążaniu do wyznaczonej mety, czyli do nieba,  nasze widzenie siebie i świata było jasne i zdecydowane, aby nie zaistniała sytuacja, w której jeden niewidomy prowadzi drugiego niewidomego i obydwaj nieuchronnie wpadają do dołu.

Aby osiągnąć tak konieczną mądrość serca, trzeba nam najpierw wewnętrznej pokory. To właśnie ona sprawia, że „uczeń nie przewyższa nauczyciela, lecz chce się on najpierw czegoś rzetelnego nauczyć od swego mistrza. Pokora pozwala też człowiekowi należycie - to znaczy w prawdzie - ocenić w pierwszej kolejności samego siebie, a potem dopiero oceniać innych. Dzięki niej nikt nie ośmieli się usuwać drzazgi z oka brata swego, zanim wpierw ze swego oka nie wyrzuci belki. To ona jest swoistym budulcem, dzięki któremu wewnętrznie wzrasta dobry człowiek.

Nie można nigdy żałować żadnego wysiłku, aby posiąść mądrość. Wybiegając zatem myślą ku ostatecznej mecie, pamiętać trzeba, że „trud nasz nie pozostaje [przecież] daremny w Panu”, że przyniesie tak upragnioną nieśmiertelność.

x. PS